۱۳۸۸ بهمن ۲۹, پنجشنبه

سپید

آسمان که فرو ریخت،
دستهای تو پیدا بود.
در سراسر سپید سرد،
آنچه می تپید هنوز
نبض تو بود.

۱ نظر:

سعيد سليماني گفت...

سلام مسعود جان
در این فضای سیاست زده و سرد، تلاش می کنم که از نوشته ات برداشتی غیر ادبی نداشته باشم. بنابراین، می گم خیلی زیبا نوشته ای!
نبضت تا ابد پر تپش باد!