۱۳۸۹ شهریور ۲۶, جمعه

مرگ تدریجی یک اودیسه

بعد از نوشتن مطلبی در هفته نامه هرمزگانی "ندای جوان" با موضوع نماد شهری و جایگاه آن در بندرعباس، دوستانی که دلبسته معماری اند نظرات و سوالاتی را در میان گذاشتند که بهانه ای شد برای نوشتن این پست.
در ادامه حرف هایش گفت معمار خوب تنها نیمی از معماری خوب است و نیمه دیگر کارفرماست که اهمیتش غیر قابل انکار است. از رایت مثال آورد و نقش آقای کافمن به عنوان کارفرما در شکل گیری خانه آبشار که نقطه عطفی شد در تاریخ معماری مدرن. استاد آن روز ما که دنیا دیده بود و تسلطش بر کلام و مفاهیم، قابل احترام، محبوب نبود بین ما دانشجویان که شنیده بودیم سر وسری دارد با مقامات، پس هر چه می گوید و هر طرح که می کشد مزخرف است لابد. برای آن روزهای ما که کل تجربه و دانش مان از این حرفه در یک کاغذ A4 جا می گرفت، معمار، قهرمان اودیسه واری بود که از سفر پر خطرش و جدالش با دشمنان، در انتها سربلند به دیدار پنه لوپه اش می رسید.
هنوز هم معتقدم که آن استاد عزیز اشتباه می کرد، اما این بار از این جهت که قائل شدن نقش پنجاه درصدی هم برای معمار، زیادی سخاوتمندانه است، که معماری خوب در یک سیستم خوب قابلیت بروز دارد. از ضعف در جنبه های اجرایی و فن آوری ساختمان که بگذریم، سیستم مدیریت شهری است که می تواند بستر مناسب را فراهم کند. تصمیم گیری در مورد سیمای شهری، نماها، نشانه ها و ... آنقدر مهم و تخصصی است که باید در طرح های بالادست و توسط تخصص های مختلف و بر پایه مطالعات کافی انجام شود نه بر اساس سلیقه های شخصی (حتا اگر این شخص تصادفا معمار هم باشد)، هر چند به عنوان اظهار نظر همه حق آن را دارند.
متاسفانه این روزها عباراتی مثل "کار کارشناسی"، "نخبه گرایی" و "کارگروه های تخصصی" هم مثل شعارهای "توسعه عدالت"، "مهرورزی" و "نشاط ملی" افعال معکوس در سریال برره را به ذهن می رساند. سیمای شهری بندرعباس هم مثل شهرهای دیگرمان ملغمه ای است از سلیقه های دم دستی و بساز بفروشی: یک روز آجر سه سانتی، یک روز گرانیت، یک روز شیشه و آلومینیم و روز دیگر شیروانی های سفالی از بازار ماهی فروش ها گرفته تا پشت بام آپارتمان های بلند...

۷ نظر:

محسن گفت...

تشکر استا
خیلی دوست دارم نظرات شما رو درباره موضوعات مختلف معماری مخصوصا موضوعاتی که هر روز باشن در ارتباطیم بدونم...

"هر چند خانه نیستی، اما خوب از این خانه می دانی..."

لی گفت...

سلام
دقیقا موافقم . همیشه این سیستم مدیریتی ضعیف بوده که ضربه می زنه . هیچ وقت هیچ کس جای خودش نبوده نو این مملکت .

رضا گفت...

معمار خوب در یک سیستم خوب است که بروز می کند
فکر کنم این موضوع را به همه چیز می توان گسترش داد

دلفین گفت...

قطعا معماری موفق خواهد بود که مدیریت وبرنامه ریزی در آن حکمفر ما باشد

masi گفت...

سال هاست ایستاده ایم
در دو انتهای
خواستن و نتوانستن

روح اله بلوچي گفت...

ممنون مسعود جان.....

ناشناس گفت...

این روزها پیشدار هنر بون هنری ست که هنر نمی خواهد

http://ak.blogsky.com/page/1/